We hadden dit keer onze toevlucht gezocht tot het kleine haventje van Puttershoek. Door het ontbreken van een ons waardig havenbankje waren we genoodzaakt neer te strijken op het terras van café ’t Veerhuys’, met een prachtig uitzicht over de Oude Maas. Slechts de lelijkheid van het pontje, ‘Puttertje’ genaamd, dissoneerde ietwat. Alsof een scheepsontwerper juist vòòr de vrijdagmiddagborrel nog even een pontje moest tekenen en alleen nog inspiratie kon putten uit een container, welke het uitzicht vanuit zijn werkkamer verpestte. Hij verzon er nog een flinke motor in en ging aan het bier en de bitterballen.

Het haventje lag er vrij nutteloos bij. Slechts één roestig vaartuig schommelde licht aan de kade, met de boeg verwachtingsvol richting Oude Maas. Zo te zien al heel lang tevergeefs. Een paar stamgasten zaten vlakbij het uitgifteluik van de versnaperingen. We werden vriendelijk begroet en één hunner bleek de uitbater, want slofte onze kant op voor de bestelling. We besloten een speciaal biertje en een portie bitterballen. Tevreden stopten we onze pijp. “Alstublieft, heren!” De bierflesjes druppelden condens en de glazen waren gespoeld. De ultieme verwenning. “Mijn ideale vakantie is bij een haventje op een terras zitten met een lekker biertje en een portie bitterballen!” verzuchtte ome Arie. “De bitterballen komen er zo aan, ome Arie!” gniffelde de vriendelijke geluksbrenger. Ome Arie keek verbaasd. Alweer ontmaskerd. Ik was stiekem blij verrast. Voordat ik naar het haventje was gescooterd was ik even bij de Puttershoekse boekhandel (toevallig ‘bij Arie’ geheten) langsgegaan om te informeren naar de verkoop van het boek ‘De erfenis van ome Arie’. Er was nog maar één exemplaar over en de boekhandelaar wilde er graag nog een aantal in consignatie hebben. Mijn boek werd daadwerkelijk verkocht! Misschien had onze bitterballen-bakker het gelezen en herkende hij daarom de hoofdpersoon! Mijn dag kon niet meer stuk.

Ome Arie brandde ondertussen zijn mond aan de eerste lavabal en bluste met bier. Het monstrueuze veerbootje meerde zonder slag of stoot aan en de passagiers werden gelost. We leegden de schaal bitterballen, staken onze pijp op en genoten zwijgend van het leven.