Rond ons bankje aan het pittoreske haventje van ons dorp stond een groep jongelui. Op het moment dat ik me teleurgesteld wilde omdraaien ontwaarde ik in de puber-kluwen ome Arie. Hij was in een opperbeste stemming. “Meneer Ype, kom erbij, we hebben veel te vieren!”  Nieuwsgierig liet ik me door de groep omsluiten en nam plaats op mijn vertrouwde plek naast de vrolijke boer. Deze wees een aantal voor mij volslagen onbekende jongedames en jongeheren aan: “Allemaal geslaagd, meneer Ype, allemaal kanjers!” De kanjers zelf stonden wat verlegen te lachen. “Nou, van harte gefeliciteerd, kanjers!” enthousiaste ik gezellig mee. Ik begreep zijn trots. Hij pakte zijn portemonnee en haalde er een bankbiljet uit: “Jongelui, ijs voor iedereen, bij de Gebo!” Het was snikheet, dus de geste werd met graagte geaccepteerd. “U ook, meneer Ype, en breng voor mij twee bolletjes, nee, doe maar drie bolletjes malaga mee. Het is tenslotte feest!” Ik bestelde ook mijn favoriete smaak bij één van zijn favoriete nichtjes en al gauw zaten we allemaal van de lekkernij te genieten. Op één favoriete kleindochter na. Ome Arie keek haar vragend aan: “Waar is jouw ijsje?” “Ik hoef niet…”, stamelde het ietwat bleke wicht, “Dank u.” Ome Arie keek even mijn kant op, en toen weer naar de verlegen jongedame: “Je lust toch wel ijs?” Ze knikte. De oude baas vroeg met zijn ogen een nadere verklaring. “De anderen hebben allemaal HAVO of VWO, ik slechts de VMBO, dat telt niet echt…” ome Arie stond op, gaf zijn nog onaangeroerde bakje met drie bollen malaga aan het minderwaardigheidscomplex en zei: “Houd dit even vast…” Hij nam zijn pet af en maakte een diepe buiging voor haar en stal mijn hart door de woorden: “Ik neem mijn petje diep voor je af, want als er iemand respect en malaga-ijs verdient, ben jij het wel! Jij leert net zo moeilijk als je opa, en die was dolblij met het behalen van zijn lagere landbouwschooldiploma!” Het was doodstil, en toen klonk er een luid gejuich, omdat applaus nou eenmaal lastig gaat met een ijsje in je hand…” De jongedame kreeg een rood hoofd en wilde het bakje ijs aan ome Arie teruggeven, maar de geweldige opa nam het niet aan: “Lust je malaga?” Met tranen in haar ogen knikte ze, terwijl ze een flinke hap nam. Ik had ook tranen in mijn ogen en stootte onze wijze boer aan: “Straks een biertje van mij bij Barona, maat?”