Ik was met mijn lief bij het stembureau toen ik ome Arie in een heftige discussie met een grote kale man met een onverzorgde baard zag. Aan diens voeten zat een dikke pitbull met opgezette tepels. Doortje. Toen ik voorzichtig dichterbij kwam hoorde ik tot mijn opluchting dat de discussie niks te maken met het aandeel van teckel Joseph in de ’toestand’ van het teefje. De hooligan stond met een papier voor de neus van ome Arie te zwaaien: “Op dit pamflet van onze beweging: ‘sta stil bij de toekomst’ staan onze standpunten heel duidelijk!” Ome Arie keek heel ongelukkig mijn kant op. Ik zei niks. “Gaat u nog stemmen?” Ome Arie schudde zijn hoofd: “Ik heb mijn shit al opgestuurd! Mijn vrouw is nu aan het stemmen.” Hij wees naar de deur van het stembureau. Ik grijnsde om zijn woordkeuze. (zie verhaal ‘Stemmen’) De baard keek mij doordringend aan: “En u?” Ik stamelde dat ik met dat doel inderdaad naar het stembureau gekomen was. “Leest u dan vóór u een grote fout maakt eerst dit belangrijke papier even!” Hij duwde me een a-viertje met opzichtig veel hoofdletters in mijn handen. En schreeuwde met zijn handen als een toeter aan zijn mond in het rond: “LAAT DE NATUUR ZIJN GANG GAAN!!” Ik keek verbaasd ome Arie aan, ome Arie keek verbaasd mij aan. De hooligan zag de verbazing. “We moeten alle anti-Corona-maatregelen afschaffen en gewoon die Corona en dús de natuur zijn gang laten gaan! Nederland is toch óvervol; dit is dè kans om meer ruimte te creëren!” Hij keek alsof hij zojuist het buskruit had uitgevonden en toeterde: “VACCINEREN ALLEEN VOOR HEN DIE WERKEN OF LEREN!” Niemand reageerde. Wij waren ook zelden met zoveel stomheid geslagen. Zelfs Doortje leek afkeurend te kijken. “Kijk, heren, wanneer we selectief vaccineren zullen bepaalde bevolkingsgroepen aan een natuurlijke selectie worden onderworpen! En dan kunnen wij weer gewoon naar Feyenoord in  de kuip en naar de kroeg en feesten!” Wij keken elkaar aan. Wij behoorden als ouderen dus ook tot een bevolkingsgroep die volgens hem aan een ‘natuurlijke selectie’ onderworpen diende te worden. Onze activist zag de twijfel in onze ogen: “Jullie zijn toch gezond?” Wij durfden hem niet tegen te spreken. “Wanneer de gemiddelde levensverwachting omlaag gaat door een handjevol dooie bejaarden zal jullie pensioen een flink stuk omhoog kunnen!” Triomfantelijk hield hij even pauze om dit enorme voordeel bij ons te laten doordringen en nam een slok bier uit een blikje. “Bovendien komen er dan ook weer meer huizen vrij voor jongeren!” Wij voelden ons nu erg overbodig worden en probeerden ons zachtjes uit de eenrichtings-discussie terug te trekken. Helaas schuifelde de activist met ons mee. Tot ome Arie hem voorzichtig vroeg: “Moet jij niet werken of leren vandaag?” Hij bleef plots stokstijf staan. “Door de Corona heb ik nu even geen werk! En ik kon nooit erg goed leren…” En terwijl wij ‘m stiekem smeerden pakte hij één van zijn eigen pamfletten om alles nog eens goed na te lezen…