De dichter zette, trots als een pauw
Onder zijn nieuwste rijmelarij
Achter zijn naam een ©-tje erbij
Alsof iemand zijn kunstwerk stelen zou.
Ome Arie ©
Alles moest de Korendijkse slikken
Daarom liet ze alles stikken
Verliet huis en haard
En de Hoeksche Waard
ze was klaar met pikken
Ome Arie ©
Toen hij hoorde hoe, gelijk een sirene, de Rhoonse griende
Sprong de Hoeksche waard, aangestaard door alle drie zijn vrienden
Zo uit de kroeg in de Oude Maas
Alwaar hij verzoop, de domme dwaas
Tot ongenoegen van de klant, die hij net bediende.
Ome Arie © (uit de bundel ‘poëtische larie van ome Arie’.)