Het hete weer was voorbij. Ome Arie had weer zijn lange broek aan. Ik groette hem en ging zitten. Hij zat zijn pijp nog te stoppen dus hij was ook net op ons bankje aan de haven neergestreken. Ik pakte mijn rookgerei en stopte zwijgend mijn heerlijke tabak in de ruime kop van mijn pijp. Zo zaten we samen enige tijd te roken. Allebei met onze gedachten. Na een kwartiertje keek ome Arie opzij: “Is er iets, meneer Ype?”. ik zuchtte: “Ik ben gisteren bij de huisarts geweest.” Ome Arie knikte begrijpend, terwijl hij er geen moer van begreep. “Net als jij moest ik voor controle van mijn bloeddruk.” Ome Arie knikte weer: “Bij de alpenzusjes?” vroeg hij. (zie swartboek.nl verhaal ‘bloeddruk’) “Nee, die waren met vakantie. Het was een waarnemende brilslang.” Ome Arie trok aan zijn pijp. “En mijn bloeddruk was veel te hoog, terwijl zij geen laag uitgesneden blouse aanhad.” Er voer een zeilboot de haven in en meerde af met veel gedoe. We konden er, ondanks mijn wat bedrukte stemming, toch wel om lachen. Ik vervolgde: “En toen begon ze over mijn overgewicht.” Ik deed het wicht wat overdreven na: “U bent natuurlijk veel te zwaar!” Ome Arie kon er wel om lachen en zeker om mijn gegeven antwoord: “Dat is in onze familie heel natuurlijk! Mijn vader was dik en mijn moeder was ook dik. Het zit gewoon in onze genen!” Ik kon er nu ook wel beetje om lachen. “1-0 voor de bolle”, zei ome Arie met een knipoog. “Maar ze was niet echt onder de indruk. Ze ging gewoon verder: ‘Maar het is erg ongezond.” En daarna ging ze op de psychologische toer: ‘wat denkt u er zelf aan te gaan doen?’” “hm,” zei ome Arie, “1-1” Ik zuchtte. Even rookten we onze pijp. “Ze begon me te bewerken met een truc, die ik ooit ook geleerd heb. En dat zei ik ook. Letterlijk: ‘Ik vond het wel een leuke cursus die Motiverende gespreksvoering, u ook?! ” Ome Arie keek opzij: “2-1 voor de bolle?” Ik lachte, maar niet echt van harte: “Ze was niet blij. Ze vond me ‘onverschillig’. En begon allerlei verschrikkelijke ziektes te verzinnen, die ik zou kunnen krijgen.” Ome Arie lachte: “2-2!” Ik lachte nu niet: “Ze keek op haar beeldscherm, en zei een tikkie teleurgesteld, dat mijn cholesterol eigenlijk best meeviel en alle andere waarden ook!” “3-2 voor de bolle!” constateerde de andere zijde van de bank, gniffelend. “Alsof ze dat niet geloofde”, ging ik verder, “prikte ze in mijn vinger voor mijn bloedsuikerspiegel. En daar kwam ook niets verschrikkelijks uit.” “4-2!” jubelde ome Arie. “Maar toen haalde ze de weegschaal te voorschijn. Om me te vernederen, want wat was anders het doel? Wat was de conclusie? Dat ik te dik was?” Ome Arie zei niks. Ik zei ook niks meer en we paften onze pijp.