Ondanks het aanhoudende mooie weer had ik ome Arie een paar dagen gemist. Ik was dan ook opgelucht toen hij weer aan kwam fietsen. Het verbaasde me iedere keer weer, dat hij kon fietsen met klompen. Hij stapte af en ging een beetje moeizaam zitten. Ik besloot niet naar deze moeizaamheid te vragen. “Goeiemorgen, ome Arie!” begon ik vrolijk. “moggûh”, bromde hij terug en begon zijn pijp te stoppen. “Ik heb je een paar dagen gemist.” probeerde ik. Hij blies zijn eerste rookwolkje uit en antwoordde niet. Ik besloot niet aan te dringen en trok aan mijn pijp. Ik kende hem langer dan die dag en wist, dat er vanzelf wel iets zou komen. Inderdaad, na een minuut of vijf bromde hij: “Ik was naar een familieweekend.” Ik reageerde even niet. “Bij de verre nicht van mijn vrouw in de Achterhoek.” (zie eerder verhaal op swartboek.nl: ‘Puur natuur’) Hij vertrok zijn gezicht toen hij even ging verzitten. “De hele familie van mijn vrouw was er. Vreselijk.” Ik moest wel even lachen om zijn gemopper en kon het niet laten hem een beetje te plagen: “Dus je schoonzus Agaath was er ook?” Hij knikte slechts. Ik wist, dat de relatie tussen hem en de zus van Riek niet bepaald vriendschappelijk was. “Inderdaad!” Hij zuchtte, “En die had bedacht, dat we wel op de camping bij nicht Marieke konden kamperen.” Deze mededeling moest even bezinken. Ik durfde het bijna niet te vragen: “Maar dat is toch ook een ‘Puur natuur’ camping?” Ome Arie knikte. Ik vervolgde aarzelend: “En het was prachtig weer…” Ome Arie zuchtte diep: “En Riek vond, dat ik niet kinderachtig moest doen!” Ik schoot in de lach: “Dus jij hebt daar in je blote kont rondgelopen!?” Hij keek erg ongelukkig en er kwam een zielig wolkje uit zijn pijp: “Ik heb wel mijn klompen aangehouden en geweigerd mijn pet af te zetten!” Een statement om aan te geven, dat hij, ondanks zijn naaktheid, niet zijn hele identiteit had willen opgeven. Ik zag het voor me en kon met moeite mijn lachen inhouden. “Dus je liep daar slechts met je pet op je kop en je klompen aan je voeten rond?” “Nou, ook mijn geitenwollen sokken, natuurlijk, want met blote voeten in je klompen is geen doen.”  Nu schoot ik echt in de lach. “Ja, lach maar, dat deden de anderen ook, vooral schoonzus Agaath!” Ik keek even opzij: “Die liep daar ook ‘puur natuur’?” Ome Arie zuchtte weer eens: “Inderdaad, en daar wordt een gezonde vent niet blij van, zal ik je zeggen.” Hij stak zijn pijp, die was uitgegaan, weer aan. “En ze werd behoorlijk nijdig, toen ik zei, dat ze haar bonten slip ook wel uit mocht doen.” “Bonten slip?” vroeg ik. “Fout, natuurlijk, het was helemaal geen slip; ze bleek een bontmuts te hebben…” Hij lachte nu zelf ook, maar vertrok gelijk weer even zijn gezicht. Ik keek hem vragend aan. Hij legde uit: “Mijn billen vergeten in te smeren, en die zijn geen zon gewend! Hopeloos verbrand door de zon. Dus nu moet ik op de blaren zitten.”