Gisteravond was er weer een jaarvergadering van de BlauwRode HeerenClub. Er werd ons leden na de vergadering eten (spareribs) beloofd, dus kwamen we in groten getalen opdagen. Bovendien stond er een moeilijk punt op de vergaderagenda, die we niet ter inzage kregen, daar de printer, bij gebrek aan toner, niet functioneerde. Niemand maakte zich er druk over, omdat we allang wisten, wat er te komen stond. Het bestuur ging nu echt aftreden. 20 Jaar lang hadden ze ermee gedreigd en werden ze simpel herbenoemd, volkomen in strijd met de statuten, maar nu was het menens. Uit onvrede? Nee, gewoon, omdat ze nu echt plaats wilden maken voor jonge, enthousiaste, betrokken gasten. Met nieuwe ideeën. 
Dus voor de laatste keer zaten hoogheer Melle (van der Giesen) en hoogheer Arne (Vos) achter de tafel, met naast hen, aan de zijkant van de tafel, bescheiden als altijd, hoogheer Arie (de Regt). Alleen half-hoogheer Ton (Verkerk) wilde nog wel blijven om de nieuwe generatie op gang te helpen. Toen hoogheer Melle vroeg om kandidaten voor de opvolging, gebeurde een wonder, dat me een heel warm gevoel gaf. Er gingen een aantal vingers de lucht in. Jonge gasten die zo betrokken waren, met zoveel respect voor het zittende bestuur, dat ze haar werk wilden voortzetten. 
Uit hun uitleg bleek ook, dat ze er ook goed over hadden nagedacht en er heel wat liters bier over hadden gediscussieerd met elkaar. De toekomst van de BRHC, het symbool voor betrokkenheid bij onze Zinkwegse Boys, ziet er gewoon goed uit, denk ik.  
Maar toch ga ik het oude zooitje een beetje missen…
Hoogheren, bedankt!