Op dinsdagochtend wordt er geklust bij mijn voetbalclub. Een aantal oudere Zinkweggers verzamelen zich rond 08.00 uur in de kantine. Eerst wordt er uitgebreid koffie gedronken en de miserabele staat van het eerste besproken. Zelfs wanneer dat eerste week-in-week-uit wint, dan nog is het nooit genoeg voor de oude mannen van de klusploeg. Positief gedoe is voor de jonkies. Soms is Vos er even om koffie te zetten, maar vóór dat het op echt werken gaat lijken, smeert deze hem. Hij doet genoeg voor de club, dus niemand neemt het hem kwalijk. Hij schijnt bovendien nog te werken bij een baas, in tegenstelling tot de overige klussers. Om 09.00 uur wordt er begonnen. Daan en Bertus hebben een lijst met klussen gemaakt en die wordt afgewerkt. Er wordt een steigerhouten bank uit elkaar gehaald om te schilderen en Nico begint oorverdovend te schuren met een erg luidruchtige machine. Hij is erg professioneel gekleed met zo’n broek, waar een duimstok aan de zijkant uit een speciaal zakje hoort te steken. Een overblijfsel van zijn werkzame jaren bij een glashandel. Kees staat om de hoek herrie te maken met een hogedrukspuit en Daan en Bertus vervangen kapotte planken van de bank. Daan verzaagt er af en toe gezellig eentje, dan kan Bertus naar zijn onuitputtelijke schuurtje om een nieuw stuk hout te halen. Telkens wanneer hij triomfantelijk met een nieuwe plank terugkomt wordt er afkeurend “Had je geen krommere?” geplaagd. Hij reageert er niet eens meer op. Daan laat zich door dit alles niet van zijn stuk brengen en beent met grote trage passen op zijn Daans’ over de bouwplaats. Om 10.00 uur is er weer koffie. Ik ga zitten. Mis. “Dat is mijn plek”, bromt Kees, nog net vriendelijk. Ik krijg visioenen van ouwe takkenwijven in verzorgingshuizen. Ik sta vertwijfeld op en ga ergens anders zitten, denkend, dat ze me in de zeik aan het nemen zijn. Er wordt echter niet gelachen. Melle schuift ook aan en de verse dooien en zieken worden besproken. Gelukkig valt er ook nog wel wat te lachen. Ik zeg zelf niet al te veel. Eerst even sfeer proeven. En die smaakt prima, ondanks die vaste zitplaats.