Over het algemeen ben ik niet zo’n dromer. Een enkele keer droom ik over een schitterende dag op een verlaten strand met zacht kabbelende golfjes en een prachtige vrouw die naast me op een groot strandlaken ligt te zonnen. (Natuurlijk mijn lief…) Als in een romantische film. Ik streel zachtjes door heur haar, waarop mijn lief: “Laat me slapen!” bromt en zich omdraait met haar gezicht de andere kant op. Meestal val ik daarna, teleurgesteld, zelf ook in een diepe droomloze coma.  
Alleen vannacht wilde dat niet lukken. Geen strand, geen zon, maar wel gebrom. Van onze chihuahua Chico. Hij had een teek en die moest worden verwijderd. Maar Chico is niet gediend van polonaises aan zijn lijf. Hij wordt dan echt vals en bijt naar alles wat in zijn buurt komt. We probeerden het in zijn slaap en door hem te verdoven met jenever in zijn voer, maar niks hielp. De teek bleef. En groeide door het leegzuigen van onze Chico. En groeide steeds verder, terwijl ons hondje steeds kleiner werd. Maar ondanks het afnemen van zijn krachten door de energie-zuigende teek, konden wij nog steeds niet bij onze pitbull-chihuahua in de buurt komen. En de teek bleef groeien tot ik op een dag niet Chico uitliet maar de teek, met Chico als een trofee in zijn bek. Ik merkte het pas, toen ik zag, dat er bij het plassen één van de zes in plaats van één van de vier pootjes werd opgetild. Een complete teek-over. Het was pure horror, deze tekenfilm. Badend in het zweet werd ik wakker.