Excuses

Het lachen was hem vergaan. Met een donkerrood hoofd dook hij het toilet in. Het was nog vroeg en de stagiaire was zojuist binnengekomen met de mededeling, dat de buitenpatiënt, waar hij door onze collega Emiel (is volgens mij de afkorting van Schlemiel) in het kader van een schaamteloos gekopieerde 1-april grap naartoe gestuurd was, gisteren was overleden. (Het jaar daarvoor had ik op 1 april de toenmalige stagiaire naar winkelcentrum Keizerswaard gestuurd om dhr. A. Hein te gaan kloppen vanwege zijn benauwdheid. Het lieve kind was zelfs aan de caissière van Albert Hein gaan vragen of er ergens een woning boven de winkel was of zoiets, omdat ze haar patiënt nergens kon vinden…) “De mevrouw, die opendeed, was niet blij, dat er ’s ochtends om 08.00 uur een fysiotherapie-stagiaire aanbelde, met de mededeling, dat hij door ene Emiel was gestuurd om haar man te komen kloppen.  Ze was in tranen vanwege het overlijden van haar man en zei, dat ze het schandalig vond en ze het ziekenfonds ging bellen met een klacht. En ook haar huisarts.” “Overleden?!” stamelde Emiel alleen. “Da’s niet zo mooi,” zei ik, “Ik denk, dat je minimaal je excuses moet gaan aanbieden voor deze onsmakelijke 1-aprilgrap.” Daarop verdween hij dus het privaat in. Wij gingen aan het werk en hoorden hem die ochtend niet meer. Hij werkte meest zwijgend en met een enorme last op zijn schouders. Tussen de middag ging hij weg. “Misschien een troostbloemetje meenemen?” suggereerde ik nog, terwijl hij met een bedrukt hoofd in zijn Ford Escort stapte, op weg naar hele zware excuses. “Jij bent helemaal niet naar die patiënt geweest, zeker?” zei ik tegen de naast me staande stagiaire, terwijl het Fordje uit het zicht verdween. “Nee, natuurlijk niet”, antwoordde deze, “Jij had me vorige week verteld over die Albert Hein-1-aprilgrap van vorig jaar, dus was het niet echt moeilijk te raden…” Ik keek hem even aan. “Dus die patiënt is ook niet dood?” De stagiaire had een vals lachje. “Voor zover ik weet niet…” Hij draaide zich om en liep naar de keuken voor een verse bak koffie. “Het is nog steeds 1 april.” zei hij.