k was vanmorgen een uur te vroeg wakker. Niks in de gaten, gewoon de wekker uitgedaan, met mijn suffe kop opgestaan en op de plé mijn puzzeltje opgelost. (De krant is bij ons altijd erg vroeg) Het viel me wel op, dat het buiten nog zo donker was. Maar dat kwam natuurlijk door die verrekte zomertijd. Daarna lekker gedoucht, en pas toen ik op het randje van mijn bed met mijn rechter sok in de aanslag zat, zag ik, dat het niet later dan 06.27 uur was. Gewoon een uur te vroeg. Normaal sta ik pas om 06.27 uur op. Nu was ik al bijna klaar met mijn uur-durende ochtendrituelen. Teruggaan in bed was geen optie, dus ging ik toch maar gewoon verder met de dagelijkse opstartprocedure. Brood pakken, schoenen aan en heel zachtjes mijn lief gedag kussen, die ook iets minder dan normaal gromde, dat ik haar met rust moest laten. En dan zul je altijd zien, dat ik ook geen autoruiten hoefde te schrappen, er geen landbouwtrekker of vuilniswagen voor me uit traagde over de Oud-Beijerlandse Langeweg en ik in recordtijd in het halletje van de praktijk de code van het alarm stond in te toetsen. En nu zit ik duf en verveeld aan mijn koffie. Zelfs die schijnt niet te helpen tegen deze uurfout. Bah.