Het was hem niet meegevallen. Met de brommobiel vanuit Spijkenisse naar de Zinkwegse boys. En dan was de wachttijd bij het pontje tussen Hekelingen en Nieuw-Beijerland nog meegevallen. Maar uiteindelijk was hij toch bij onze club gearriveerd, onze scheidsrechter van dinsdagavond jongstleden. De jongens van het eerste, die hem van de dijk naar beneden zagen tuffen keken wel wat verbaasd, want doorgaans komen scheidsrechters niet per brommobiel. Hij parkeerde zijn bolide niet op de invalidenparkeerplaats, want dat had voor nog meer verbazing gezorgd. De fluitenist bleek een zeer ervaren kracht van 70 jaar. 
De wedstrijd tegen Rijnmond/Hoogvliet sport begon wat later, daar de verlichting van het veld net zo slecht startte als de brommobiel van de scheids na 3 jaar achterstallig onderhoud. De partij, die redelijk gemoedelijk verliep, was in het kader van de een of andere vage cup, waar geen van beide ploegen op zat te wachten, en pas op maandag aangekondigd. Wellicht was onze leidsman ergens opgediept uit een stoffige kaartenbak, want de leiding van onze Pierluigi Collina was niet bepaald van wereldniveau.
Toen het ver in de tweede helft 2-2 werd, keek onze man in het zwart benauwd op zijn horloge. Hij had geen rekening gehouden met de mogelijkheid op een verlenging en het laatste pontje ging om 23.00 uur. Met het brommobieltje omrijden door de Heinenoordtunnel zou hem zeker 3 uur gaan kosten! Er zat maar één ding op: Nog vager gaan fluiten en bij de eerste de beste schermutseling of protest de wedstrijd staken. Zo gezegd, zo gedaan. Zodra hij zijn kans schoon zag blies hij driemaal venijnig op zijn fluit en haastte zich richting brommobiel. Het laatste, wat we van hem zagen was een verhitte kop achter de beslagen ruitjes van een zich moeizaam de oprit van dijk omhoog zwoegend brommobieltje.
Het is niet duidelijk wat hij op het wedstrijdformulier heeft ingevuld als reden, waarom hij de wedstrijd staakte en of hij de pont nog heeft gehaald.