“Het is hier net zo als bij ons 20 jaar geleden”, zei Joop. Hij was trots op hetgeen er bij onze Zinkwegse Boys in die 20 jaar was bereikt. De kantine van de vv. Simonshaven was inderdaad ietwat gedateerd. Er was wel een groot overdekt terras, dat nog het meest deed denken aan een perron van een klein stoomtrein-stationnetje. Die gelijkenis had mogelijk te maken met de enorme stationsklok die hoog boven ons de tijd aangaf. 
Het stormde stevig. De wind stond precies in de lengte op het veld, dus het werd een toer voor de benedenwinds gelegen ploeg om het doel schoon te houden. Maar gelukkig wordt er doorgaans na de rust van helft gewisseld. 
Onze weerman, Otman Paulusma, had stellig voorspeld, dat de storm de tweede helft nog in kracht zou toenemen. Hij hield zijn bronnen natuurlijk wel angstvallig geheim, maar was erg zeker van zijn zaak. Dus de eerste helft tegenwind zien door te komen, dan zouden de Boys de tweede helft ‘los’ kunnen gaan op weg naar een goed doelsaldo. 
Bij rust was het 1-1. In de kantine stond een oudere tante Truus achter de bar. Ze was duidelijk geen familie van Ellen de Lange, want behoorlijk traag. Mogelijk had dat te maken met haar oplossing voor de KNVB-regel, dat er tijdens de wedstrijd geen flesjes bier mee naar buiten mochten worden genomen: Ze schonk telkens uiterst traag een flesje in een plastic bekertje. Maar dat bekertje was te klein, dus er bleef telkens iets achter in het flesje. En dat restje goot ze onverschillig in haar dorstige keelgat, alvorens ze het flesje terugzette in het krat. Deze werkwijze kwam haar werktempo niet ten goede. Na de rust slingerde ze vrolijk achter de bar rond, maar deed uren over een simpele rekensom.
De tweede helft begon met een enorme hoosbui, met zelfs hagel. Ik stond droog op het perron, met weerman Otman naast me. Toen de wind na de bui ging liggen werd hij behoorlijk stil. Hij lachte ietwat schaapachtig (En hij kan heel goed schaapachtig lachen…) en schuifelde steeds iets verder naar achteren. 
De wedstrijd eindigde uiteindelijk gelukkig toch nog in een 1-2 overwinning voor onze Boys. Otman stond bij de bar en was blij, dat hij heel lang moest wachten op zijn biertje…