Me2

Het kon ’s zomers wel eens gebeuren, dat al je ‘dichtbije’ vriendjes met vakantie waren. Dan zocht je een ‘wat verderop’ vriendje om je samen mee te vervelen. Jan was zo’n ‘verderop-vriendje’. Op een mooie dag was mijn moeder ons behoorlijk zat en opperde de mogelijkheid een stukje te gaan fietsen. Naar mijn grootmoeder in Gouda. Vanaf Dubbeldam was dat zo’n 35 km. Dan was ze ons even kwijt. De bestemming werd van onze komst op de hoogte gesteld en wij vertrokken voor de voor ons doen enorme fietstocht. We kregen wat geld mee voor het Bergstoepse veer bij Ammerstol. We waren rond twaalf jaar oud.
We hadden een leuke spannende dag en mijn grootmoeder (Ze wilde geen ‘oma’ genoemd worden, want dat klonk zo oud. Heb ik nooit begrepen…) verwende ons met een heerlijke lunch. (Toen dat nog gewoon ‘een boterhammetje-tussen-de-middag heette.) En ’s middags fietsten we weer terug. Richting Stolwijk, pontje over bij Bergambacht, langs Oud-Alblas richting Papendrecht. 
Niet ver voor Papendrecht stopte een piepklein Fiatje 500 vóór ons. Het rechter raampje werd opengedraaid en een man met een hazenlip riep ons: “fjongeftjes, kom eenffs”, want zo klonk hij door dat lekke verhemelte. Wij kwamen dichterbij. Hij zat in dat koekblik met zijn broek op zijn hielen en had iets in zijn hand, wat ik veel vond lijken op het beentje van de pop van mijn buurmeisje, Liesje. Huidkleurig met een paarsachtig voetzooltje. Het was net of hij op die pop zat, alleen waarom zou hij dan dat beentje zo stevig vast moeten houden? Jan was inmiddels al weg en riep: “Ype kom op, wegwezen” De hazenlip vroeg: “Fjind je mijn pfflazzjertje mooi?” Ik verstond hem niet en vroeg: “Wat zegt u?” Het poppenbeentje kromp. Pas toen begreep ik, dat hij niet op de pop van mijn buurmeisje zat en maakte dat ik wegkwam. Mijn moeder belde, toen ze ons avontuur had aangehoord de politie. Wij hebben er nooit meer iets over gehoord. Eigenlijk had ik wel een beetje medelijden met die hazenlip. Niemand wil toch in zo’n lullig Fiatje 500 rijden. Pas later begreep ik, dat bij die pruttelpot de pedaaltjes zo dicht bij elkaar zaten, dat je er met je broek op je hielen mee kon rijden.