Moedervlek

Op ons bankje aan het prachtige haventje van ons dorp zat ome Arie samen met een klein mannetje in een ernstig gesprek verwikkeld. Ik stalde mijn scootertje, pakte mijn pijp en nam plaats op het andere einde van het straatmeubilair. Ome Arie tikte ter begroeting even aan zijn pet, ik knipoogde als antwoord. Het kleine mannetje had een aantal prangende vragen: “Opi Ari, waarom hebben onze schapen allemaal vlekken op hun rug?” ‘Opi’ probeerde nog onder deze lastige kwestie uit te komen door te wijzen naar een stel onverschillig rondzwemmende eenden in ons haventje, maar daar werd geen genoegen mee genomen: “Volgens papa kun je daar aan zien, dat er baby-schaapjes komen!” antwoordde het ventje zijn eigen vraag. Even was het stil. “Maar vorig jaar was er ook een schaap zonder vlek dat een lammetje kreeg!?” Hij keek opi Arie met grote vragende ogen aan. Deze keek wanhopig mijn kant op. Ik trok onwetend mijn schouders op en kon op zo’n korte termijn maar één verklaring bedenken: “Onbevlekte ontvangenis?” Nu keken vier ogen me bestraffend aan. Er werd wel van mij verwacht, dat ik het gesprek van ‘mannen onder elkaar’ serieus nam en niet, dat ik grappig ging zitten doen. Beschaamd keek ik weer voor me en stak mijn pijp aan. Opi Arie deed een poging het schaap iets uit te leggen over het ‘vlekkenmysterie’. Het lukte hem redelijk: “wanneer een ram verliefd is op een ooi fluistert hij stiekem lieve woordjes in haar oortjes. Dan spelen ze ‘schaapje over’ en omdat hij een potje verf op zijn buik heeft, komt er een vlekje op haar rug…” Ik zat met een brede glimlach te genieten van zijn prachtige uitleg en van de hierbij gepaard gaande kleine zweetpareltjes op zijn rimpelige voorhoofd. Het mannetje liet de uitleg even bezinken. Opi Arie trok tevreden aan zijn pijp; daar had hij zich prima uit gered! Het nieuwsgierige Aagje leek inderdaad tevreden met de uitleg; er werd hem veel duidelijk en hij mompelde, meer in zichzelf: “Dus dat bedoelde mama met een moedervlek!” Opi Arie knikte bevestigend, blij, dat zijn uitleg afdoende leek. Het mannetje begon te stralen: “Ik krijg een broertje!” Ik keek ome Arie aan en ome Arie keek mij aan. Het ventje sprong op: “Gisteren zag ik onder de douche, dat mama ook een moedervlek op haar rug heeft! Ik krijg een broertje!” Over het geslacht leek geen twijfel te bestaan. Hij pakte zijn kleine fietsje en reed zo snel hij kon naar huis om zijn moeder het goede nieuws te gaan vertellen, ons in opperste verbazing achterlatend.