Wanneer we vroeger in het Simcaatje 1000 van mijn ouders achter een enorme Mercedes reden, bromde mijn vader steevast: “Vast een pooier of een tandarts.” En wanneer mijn moeder er niet bij was: “Het vullen van gaten is lucratiever dan het overbrengen van kennis.” Mijn vader was leraar. Vervolgens reed hij uiterst tevreden over zijn witte koekblik verder. Mijn ouders kregen pas laat een auto. Mijn vader placht altijd op zijn fiets naar zijn werk te gaan, maar toen hij een keer last kreeg van ‘ischias’ werd er, met behulp van de schier onuitputtelijke geldmiddelen van Omaatje Amsterdam (Mijn vaders’ moeder) een Simcaatje 1000 aangeschaft. Met het motortje achterin en blauwe kunststof bekleding. Mijn moeder had vlak voor de aanschaf haar rijbewijs gehaald en moest haar ‘skills’ bijhouden. Mijn vader had al langer zijn rijbewijs, nog uit de tijd, dat twee rondjes rond de kerk volstond om dat diploma te ontvangen. Hij was zich dat bewust en zat het liefste naast mijn moeder gezellig commentaar te leveren, zoals op pooiers en tandartsen. Later kwam er ook nog een caravan. Aan de achterzijde van het koekblik werd een imposante trekhaak gemonteerd. Volgens mij durfde er vanwege dat enorme geval daarna niemand meer bumper te kleven. De caravan was een Wolf. In mijn herinnering was dat ding niet langer dan 3.30m maar dat kan een paar centimeter schelen. Geen toiletruimte of zoiets. Alleen een keukenblokje, een dubbel bed en een enkel bedje. Boven de tafel hing een gaslamp, voor de keren, dat er geen elektriciteit op een camping voorhanden was. Het geheel woog niet al te veel, maar het Simcaatje was ook geen echte Goliath. Het was dan ook zweten, toen mijn moeder eens een verkeerde afslag nam en met de hele combinatie de klim richting Kassel (Noord-Frankrijk) besloot te nemen. De enige berg in de hele omgeving en ma ging er dwars overheen. Want omrijden was zonde. Pa en ik zaten te zweten als otters en mijn moeder moest later wel toegeven, dat het wellicht handiger was geweest om om de berg heen te rijden. Ik heb nog ergens een foto, dat mijn vader, eenmaal thuis, vóór het Simcaatje stond en zijn hoed afnam voor het koekblik voor de geleverde prestaties.